Sightseeing in Ulaan Baatar
Door: Thomas
Blijf op de hoogte en volg Thomas
24 Juli 2013 | Mongolië, Ulaanbaatar
Om maar eens verrassend te beginnen kan ik mededelen dat we ook vandaag heerlijk hebben uitgeslapen. Bijkomend voordeel van vandaag is dat we ons allebei een stuk beter voelen dan de afgelopen dagen en gezien het onze laatste dag was besloten we maar eens wat van de stad te bekijken. Het land en de prachtige natuur blijven toch maar voorbehouden voor een andere keer dat we in Mongolië terugkomen voor een lange tour door het hele land heen (wel heel prijzig).
Ulaan Baatar is een stad die geen planning kent en daardoor dus alle kanten op maar een beetje wildgroeit. Onze tocht begon bij het parlement waar we dus nogmaals langskwamen, maar deze keer met een camera. Vanaf daar hebben we nog wat nabijgelegen gebouwen op de foto gezet om vervolgens te gaan wandelen naar het zuiden van de stad om daar het winterpaleis van de Bogd Khan te bezoeken. Na een lange wandeling van toch ruim 3 kwartier (vergissing in hoe groot de stad wel niet is) kwamen we daar aan om het terrein te bekijken. Het hele paleis is wel in een beetje vervallen staat, maar dat maakte het ook om één of andere reden authentieker. Om binnen te komen moesten we entree betalen en na onze les in Rusland besloot Jorn maar meteen voor adult te gaan in plaats van student. Niet dat dit hier heel veel uitmaakte, gezien een adult 5000 betaalt en een student 2000. Wat de Mongolen handig van de Russen hebben gejat is het aanbieden van een fotolicentie; deze kost namelijk 50.000 Tugrik, wat gewoon absurd is. We hebben daar rustig rondgelopen, hier en daar een sneaky foto van dingen gemaakt en vooral veel gewoven kunst en Boeddha beelden gezien. Al met al was het zeer imposant om het vakmanschap van deze dingen te zien (en het "paleis" zelf natuurlijk).
Vanaf het paleis kwamen we erachter dat er in de buurt, een kleine 1200m lopen, de Boeddha garden ligt. Wij hoopvol die kant op gelopen om uiteindelijk alleen maar nieuwe hoge gebouwen te zien. Maar tussen deze gebouwen was toch nog een lichtpuntje, namelijk een (naar schatting) 15m hoge Boeddha in het midden van een vrij verwaarloost parkje. Toch nog gevonden dus. We hebben daar even gezeten om wat te drinken en daarna besloten we het hogerop te zoeken bij het War memorial bovenop een heuvel.
Na het vinden van de trap begon de zware tocht omhoog van een kleine 250m. Na deze vermoeiende inspanning in de hitte van Ulaan Baatar (32 graden) en een korte pauze halverwege, waren we dan toch bovenaan gekomen om het monument te bewonderen. Dit bestond uit een mooie ronde schildering waarin een kruising tussen Mongolië en de Sovjet Unie was weergegeven. Echter, de reden voor het naar boven lopen was totaal anders, want als je 180 graden draaide had je een fenomenaal uitzicht over de gehele stad. Er was op de heuvelpieken om de stad heen niks hoger dan de plek waar wij waren.
Na een poosje genieten op hoogte besloten we weer naar beneden te gaan om daar wat te eten. Een kleine snack later waren we onderweg terug en op zoek naar een bushalte, want we hadden geen zin meer om dat hele eind terug te lopen. Jorn wist gelukkig dat we nummer 3 nodig hadden, maar voordat we bij een bushalte aankwamen stopte er een willekeurige auto langs de weg die vroeg waar we heen wilden. Wij duidelijk maken dat we richting het Blue Sky Hotel (10 min lopen vanaf hostel) wilden en de man achter het stuur bood ons aan daar gratis heen te rijden. Een twijfelmomentje later besloten we toch in te stappen en geen 10 minuten later stonden we vlak naast het hotel zonder dat de man er geld voor wilde. Een mooi extraatje dus. Opvallend detail hier in Mongolië (net als in Irkutsk trouwens) is dat het geen zak uitmaakt aan welke kant je stuur zit. Zolang je auto een stuur, remmen, vier wielen en een motor heeft is het hier legaal om er mee te rijden.
De rest van de avond verliep zoals gewoonlijk rustig, mede doordat we er morgen weer vroeg uitmoeten. Onze gratis shuttle service vertrekt om 05:50 zodat we onze trein van 07:15 met gemak kunnen halen. Tevens moesten we onze tassen weer inpakken, waarvan de inhoud verspreid lag over het gehele vloeroppervlakte van de kamer.
Ulaan Baatar is een stad die geen planning kent en daardoor dus alle kanten op maar een beetje wildgroeit. Onze tocht begon bij het parlement waar we dus nogmaals langskwamen, maar deze keer met een camera. Vanaf daar hebben we nog wat nabijgelegen gebouwen op de foto gezet om vervolgens te gaan wandelen naar het zuiden van de stad om daar het winterpaleis van de Bogd Khan te bezoeken. Na een lange wandeling van toch ruim 3 kwartier (vergissing in hoe groot de stad wel niet is) kwamen we daar aan om het terrein te bekijken. Het hele paleis is wel in een beetje vervallen staat, maar dat maakte het ook om één of andere reden authentieker. Om binnen te komen moesten we entree betalen en na onze les in Rusland besloot Jorn maar meteen voor adult te gaan in plaats van student. Niet dat dit hier heel veel uitmaakte, gezien een adult 5000 betaalt en een student 2000. Wat de Mongolen handig van de Russen hebben gejat is het aanbieden van een fotolicentie; deze kost namelijk 50.000 Tugrik, wat gewoon absurd is. We hebben daar rustig rondgelopen, hier en daar een sneaky foto van dingen gemaakt en vooral veel gewoven kunst en Boeddha beelden gezien. Al met al was het zeer imposant om het vakmanschap van deze dingen te zien (en het "paleis" zelf natuurlijk).
Vanaf het paleis kwamen we erachter dat er in de buurt, een kleine 1200m lopen, de Boeddha garden ligt. Wij hoopvol die kant op gelopen om uiteindelijk alleen maar nieuwe hoge gebouwen te zien. Maar tussen deze gebouwen was toch nog een lichtpuntje, namelijk een (naar schatting) 15m hoge Boeddha in het midden van een vrij verwaarloost parkje. Toch nog gevonden dus. We hebben daar even gezeten om wat te drinken en daarna besloten we het hogerop te zoeken bij het War memorial bovenop een heuvel.
Na het vinden van de trap begon de zware tocht omhoog van een kleine 250m. Na deze vermoeiende inspanning in de hitte van Ulaan Baatar (32 graden) en een korte pauze halverwege, waren we dan toch bovenaan gekomen om het monument te bewonderen. Dit bestond uit een mooie ronde schildering waarin een kruising tussen Mongolië en de Sovjet Unie was weergegeven. Echter, de reden voor het naar boven lopen was totaal anders, want als je 180 graden draaide had je een fenomenaal uitzicht over de gehele stad. Er was op de heuvelpieken om de stad heen niks hoger dan de plek waar wij waren.
Na een poosje genieten op hoogte besloten we weer naar beneden te gaan om daar wat te eten. Een kleine snack later waren we onderweg terug en op zoek naar een bushalte, want we hadden geen zin meer om dat hele eind terug te lopen. Jorn wist gelukkig dat we nummer 3 nodig hadden, maar voordat we bij een bushalte aankwamen stopte er een willekeurige auto langs de weg die vroeg waar we heen wilden. Wij duidelijk maken dat we richting het Blue Sky Hotel (10 min lopen vanaf hostel) wilden en de man achter het stuur bood ons aan daar gratis heen te rijden. Een twijfelmomentje later besloten we toch in te stappen en geen 10 minuten later stonden we vlak naast het hotel zonder dat de man er geld voor wilde. Een mooi extraatje dus. Opvallend detail hier in Mongolië (net als in Irkutsk trouwens) is dat het geen zak uitmaakt aan welke kant je stuur zit. Zolang je auto een stuur, remmen, vier wielen en een motor heeft is het hier legaal om er mee te rijden.
De rest van de avond verliep zoals gewoonlijk rustig, mede doordat we er morgen weer vroeg uitmoeten. Onze gratis shuttle service vertrekt om 05:50 zodat we onze trein van 07:15 met gemak kunnen halen. Tevens moesten we onze tassen weer inpakken, waarvan de inhoud verspreid lag over het gehele vloeroppervlakte van de kamer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
