Seoul in twee uurtjes

Het vliegtuig landde keurig op tijd in Seoul en daarna was het even de benen strekken en een toilet opzoeken. De hele vlucht duur maar ietsjes langer dan 3 uur en was dus echt goed te doen. Daarna liepen we richting immigration waar we onze stempel van Zuid-Korea in ons paspoort hebben gekregen. Vanaf daar was het op zoek naar de AREX. Dat is de trein die je in 43 minuten naar Seoul Station brengt. Na wat struinen over het uitgestorven vliegveld (het is half 6 's morgens) kwamen we bij de kaartjesautomaat aan die alleen maar cash accepteert... Wij moesten dus weer op zoek naar een pinautomaat, die we gelukkig vrij snel vonden. Na wat pinnen hebben we de kaartjes gehaald en moesten we snel naar beneden lopen om de trein te halen (we hadden geen zin om 30 min te wachten). Na de rit die inderdaad zo lang duurde stonden we dan in een uitgestorven Seoul. We besloten maar wat te lopen en we voelden ons echt als zombies. We zijn in een uitgestorven mall terechtgekomen en daar was gelukkig weer internet. Dat bleek niet zo behulpzaam te zijn want alles wat we leerden is dat Seoul wat historische dingen heeft die om 9 uur opengaan en wat marktjes, net als de rest van Azië. We besloten dus maar teleurgesteld terug te lopen naar het station toe. Toen zagen we in de tunnel dat er in de buurt van een andere uitgang iets interessants lag en dus zijn we maar die kant opgegaan. Dit bleek een nationaal monument te zijn en na dat gezien te hebben zagen we nog een bordje met Town Hall. Daar zijn we via een winkelstraat ook nog maar even heengegaan en toen vonden we het wel weer leuk geweest. Exact 2 uur nadat we aankwamen zaten we weer in de trein teug naar het vliegveld, waar we snel door de douane heen zijn gelopen en toen zijn doorgelopen naar iets wat relax area heette (we hadden nog 2 uur wachttijd). Dit was gratis en hier stonden massagestoelen waar we een half uurtje een soort van hebben genoten. Daarna zijn we naar de enorme loungestoelen gelopen om daar maar een beetje te liggen totdat we weg moesten.

Uiteindelijk was het tijd en moesten we blijkbaar nog het halve vliegveld over om bij onze gate aan te komen. Daar konden we nog een kwartiertje zitten totdat ook wij besloten in de rij te gaan staan om te boarden. Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat we een beetje vertraging voor vertrek zouden hebben omdat de Chinese luchtverkeersleiding een beetje dwarslag. Daarna was het vetrekken en de 12 uur die daarop volgden waren een aaneensluiting van slapen, films kijken en spelletjes spelen. Dat is toch wel handig van zo'n entertainment systeem.

Een 12 uur later begon onze daling richting Schiphol. Toen we een kwartiertje na de aangegeven aankomsttijd bij de gate stonden was het eerst de benen strekken en daarna doorlopen richting de bagagehal. Het was ook wel weer wennen om zoveel Nederlands om je heen te horen. Bij de bagageband aangekomen kwamen de koffers van onze vlucht vrij snel, en zo snel als ze kwamen, zo snel gaf het systeem ook aan dat alles uitgeladen was. Dit tot ongenoegen van ons en een zooitje andere passagiers, want wij hadden nog niks. Net op het moment dat we op het punt stonden bij de Servisair balie te klagen kregen we te horen dat ze een fout hadden gemaakt en dat er nog 3 containers aan bagage naast het vliegtuig niets stonden te doe. We moesten dus nog 10 minuten extra wachten, maar toen kwamen ook onze rugzakken tevoorschijn. Deze hebben we snel op een karretje gegooid en daarna zijn we door de douane heengelopen. De schuifdeuren gingen open en daar was het: Eindelijk thuis. We zouden makkelijk langer op reis kunnen, maar toch voelt het altijd goed om thuis te komen.