Trans-Mon express 2: To China!

Voor het eerst in dagen waren we vroeg op, en meteen ook goed vroeg. Met de wekker op 05:15 en ons transport om 05:50 waren we dan ruim een uur voor vertrek op het station van Ulaan Baatar. Gezien we ook nog 20.000 terugkregen voor het inleveren van onze sleutel hadden we het idee om hier ergens wat te eten ofzo te zoeken. Helaas is op dit tijdstip zo'n beetje alles dicht op het station en dus besloten we maar ons eigen meegenomen wit brood aan te breken.

Na een uurtje wachten op ons perron kwam dan eindelijk de trein aan. Wij hadden gehoord dat Chinese treinstellen een stuk moderner waren, maar helaas zijn die van ons uit het Mongoolse rangeerterrein getrokken. Op zich helemaal geen probleem, gezien deze identiek zijn aan de treinen die we sinds Moskou hebben genomen. Bijkomend voordeel, deze trein had een ventilator in de coupé hangen. Nadat we onze plek hadden gevonden was het even wachten om te kijken of we in deze trein 2 reisgenoten erbij kregen. Al snel bleek dat we die ook kregen en dit waren Jeroen & Mariska uit Groningen. Je komt de Nederlanders ook overal tegen! Na een korte check-up werden onze vermoedens meteen bevestigd. Ook hun hebben hun tickets via treinreiswinkel laten doen, net las iedere andere Nederlander die tot nu toe in dezelfde wagon heeft gezeten.

Eenmaal op weg begon iedereen maar met een korte slaap / het lezen van een boekje, want het was nog vroeg. Rond het middaguur trokken we langzaam met de trein de Gobi woestijn in, en dat was ook te merken aan de langzaam oplopende temperatuur in de trein. Uit het raam hangen had ook niet veel nut, want de wind was warm en de zon brandde dwars door de wind heen op je armen en gezicht. De ventilator ging aan en het was vooral niet al teveel doen. Bij één van de stops hebben we nog wat extra noedels en water gescoord (wat een gekkenhuis in dat winkeltje zeg, de hele trein stond eromheen). Daarna was het op naar de Mongools/Chinese grens om daar te wachten op het hele paspoortritueel. Vlak voor we bij de Mongoolse grensplaats aankwamen reed onze trein nog door een heuse zandstorm waardoor er ruim een half uur een nevel van zand bleef hangen in de gang, want niemand deed de moeite om de ramen dicht te doen.

Na het Mongoolse ritueel, waar we 1,5 uur hebben gezeten konden we zo goed als probleemloos doorrijden naar China. Hoewel we vlak voor de grens stop werden gezet. Er kwam een peloton soldaten aangerend en die hebben de hele treinonderkant nogmaals geïnspecteerd. Daarna konden we door naar China en dat was te merken ook. De Chinese grens bestaat uit een stuk spoor van bijna 2km waarin ruim 30 camera's, 20 lampenmasten met zeer sterke stralers, rare deeltjesscanners en x-ray platen zijn verwerkt om de trein goed te kunnen doorgronden voordat hij ook maar in de buurt van een Chinees is geweest.

Op het perron van Erlian aangekomen stond de muziek op het perron op Nationalisme FM en dat gaf toch een leuk sfeertje. We moesten onze paspoorten inleveren en daarna werden we weer richting Mongolië gereden. Vlak voor de genoemde grens gingen we weer de andere kant op en werd iedere wagon apart losgekoppeld in een loods met een apart ritueel. Toen iedereen op zijn plek stond werden de treinen opgetild en werd het complete onderstel van iedere wagon vervangen om aan de Chinese spoorbreedte te kunnen voldoen. Het hele spektakel heeft ongeveer 2,5 uur geduurd en daarna gingen we als complete trein weer terug naar Erlian (tijdens de wielwissel kregen we onze paspoorten weer terug). In Erlian bleven we voor nog een ruim uurtje waarin de stations winkel werd leeggeplunderd, onder andere door ons. En de rest van het uur stond iedereen met bier en water buiten af te koelen. Jeroen had samen met Mariska ook nog koud bier gehaald en daar hebben we met z'n allen van genoten op het perron.

Toen de trein vertrok was het ongeveer 01:00 uur en een klein half uurtje later (na wat eten) was het toch langzamerhand bedtijd voor iedereen.