Het begin van een hel

Ook vandaag zijn we weer op tijd opgestaan, omdat we weer moesten uitchecken. Maar voordat we richting het station gingen besloten we eerst nog even een wasje te doen in de wasserette die iets voorbij de bushalte lag. Ondertussen hebben we bij de supermarkt ook nog een ontbijtje gescoord, en tegen het middaguur was onze was dan weer schoon en droog. Toen zijn we weer teruggelopen naar de bushalte om weer naar het station te gaan, en daar dan onze treinen te regelen. Eenmaal aan de beurt lieten we onze route zien, maar zelfs de nachttrein naar Dijon zat al vol. Na deze tegenvaller wisten we even niet meer waar we heen moesten. Gelukkig had ik m´n interrail map bij me, waar we bekeken hoe we dan toch in Barcelona konden komen. Na wat puzzelwerk hadden we besloten om richting Marseille te gaan, en vanaf daar dan met een TGV richting Perpignan. Eenmaal terug bij de balie vroegen we hoe we in Marseille konden komen, en de dame achter de balie gaf ons een reisschema en 2 reserveringen voor 4 treinen die ons dan naar Marseille zouden brengen. Onze verwachte aankomsttijd was dan half 9 de volgende ochtend. Nu moesten we alleen nog 4 uur wachten voordat onze trein naar Milaan vertrok, en gelukkig vertrok deze op tijd. Het enige nadeel was, dat onze trein met 15 minuten vertraging aankwam in Milaan, en dat was precie onze overstaptijd. We renden naar het juiste perron, waar we tevergeefs nog wat deuren probeerden te openen, maar het was al te laat. Onze enige trein naar Ventimiglia was al vertokken. Voor ons zat er niks anders op dan naar de ticketbalies te gaan, en de situatie uit te leggen. Na het wachten in een lange rij stonden we dan eindelijk aan een balie, maar dat mens snapte er niks van en kon ons blijkbaar niet verderhelpen, terwijl haar collega de Italiaanse dame naast ons wel gewoon kon helpen. Wij die collega roepen, maar alles wat die zei was: sorry closed. Uiteindelijk zei ze dat we onze klachten kwijt konden bij een helpdesk bij spoor 21. Dus wij ondertussen kokend van woede daarheen gelopen, waar een ventje zat, wat ons in ieder geval iets verder hielp. Met een stempel op onze reservering dat we met andere treinen mochten reizen, zaten we dan in de laatste trein naar Genova. Hier kwamen we om half 1 aan, en onze trein naar ventimiglia zou pas om kwart over 5 vertrekken. We hebben onze tassen neergelegd, en in een wachtruimte geprobeert te slapen, wat bijna onmogelijk werd gemaakt door de denderende goederentreinen die om de 10 minuten langskwamen (om één of andere reden ook altijd bij ons spoor).