Trans-Sib expres 3: Bloedheet en nog meer Russisch

Ook vandaag weer een volle dag in de trein, die uiteindelijk niet spectaculair anders verloopt dan de rest. We leven nog steeds in Moskou tijd, en dat kan nogal wel eens lastig zijn in combinatie met de lokale tijd.

Onze coupe was sinds Moskou nagenoeg vol. Een van de bedden heeft continu een nieuw persoon, al is er sinds onze blonde Putin lookalike niemand meer gaan liggen. Op de andere kant daarentegen ligt een oud vrouwtje ondertussen al 2 dagen in dezelfde positie met een zonnebril op. Het is dat ze wel eens thee gaat halen, maar anders dacht ik dat ze daar ter plekke gestorven was.

Maar goed, Omsk, zeer grote stad en tevens het eindpunt van de groep Nederlanders van gisteren, en ook van het oude vrouwtje. Vanaf hier dachten we de coupe voor onszelf te hebben. Nadat we gisteren bier hebben gehaald in Tyumen gingen Tim en ik proberen ergens in Omsk wodka te scoren. Nadat we voor ons gevoel de halve stad ingelopen waren is het ons gelukt om ons mega boodschappenlijstje te halen.

Terug in de trein bleek er toch iemand in onze coupe bijgekomen te zijn, maar deze Rus bleek toch een stuk spraakzamer en hij sprak zowaar een beetje Engels. We hebben meteen gepeild waar hij heenging, en dit bleek het Altaï gebergte te zijn dus hij moest er in Barabinsk uit (zijn thuisstad). Verder hebben we geleerd dat onze nieuwe vriend Andrej (Andrew) heet en zowel Railway engineer als machinist van en diesel loc is, best wel vet dus om dat op die immense Russische afstanden te doen, en ik heb dan ook veel filmpjes gezien.

Na Barabinsk, waar we nog wat eten hebben gekocht hebben we nog even met Tim gezeten om te kijken hoe we Irkutsk gaan aanpakken en na wat noedels zijn we maar weer aan het bier begonnen. Een kaartspelletje later kwam er in ieder geval 1 Deense meid (van de twee) met ons meedoen, want we hadden ze al eerder uitgenodigd. Het kaartspel verdween en de dobbelstenen kwamen tevoorschijn. De rest van de avond, tot ver na Novosibirsk hebben we een drinkspelletje gespeeld waarbij de verliezer, natuurlijk, een shot wodka moet nemen. Helaas viel bij mij de wodka niet echt denderend goed en dus ben ik redelijk op tijd gestopt met drinken om bij te kunnen komen.

Uiteindelijk zijn we voor Moskou tijd niet heel laat gaan slapen, maar toch kon je duidelijk de zon al zien opkomen toen wij ons bed ingingen. Morgen gaan we ons maar langzaam aanpassen aan Irkutsk tijd zodat we ten minste nog een beetje fris aankomen.