Ziek

Vandaag begon met uitslapen, en dat hadden we ook allebei nodig. Helaas voelde Jorn zich nog beroerder en voelde ik me ook niet echt top. Nadat ik een ontbijtje bij de supermarkt had gescoord, hebben we rustig in onze keuken ontbeten.

Ondanks dat we ons beide niet zo goed voelden besloten we toch vandaag onze treintickets naar Beijing te halen. Een aardig stukje lopen waarbij we ook langs het parlementsplein liepen. Het Juulchin tourist company bevindt zich boven de lokale Kia dealer die blijkbaar ook de halve politiemacht van deze stad sponsort. Er stonden namelijk 20+ politiewagens voor de deur geparkeerd en het kleurenschema van deze wagens doet je meer denken aan Need for Speed of van die Matchbox politiewagens dan aan een serieus kleurenschema.

Eenmaal binnen was het al snel duidelijk dat dit één van de grootste toeristenbureaus van Mongolië is, door de grootte van het kantoor en de moderne uitstraling ervan. We moesten onze tickets ergens achteraan ophalen en dit ging gelukkig vrij snel. De tickets zijn voor het eerst op naam en natuurlijk staat het er naast het cyrillisch ook in het Duits op, want alles wat met treinen te maken heeft is om één of andere reden Duits. Hierna gingen we weer terug richting het hostel om maar weer even te liggen, want die wandeling maakte het niet veel beter.

Rond een uurtje of 7 had ik toch wel redelijke honger en ben ik de deur uitgegaan om ergens wat eten te scoren. Ik heb een redelijk stukje gelopen en onderweg was ik toch nog niks tegen gekomen wat een beetje in de smaak viel. Helaas was ik blijkbaar een straat te ver doorgelopen want in 1 keer staat er een dronken Mongool (haha, dubbelzinnig hier) tegen me te schreeuwen voor geen enkele reden. Ik hem dus negeren, maar hij kwam achter me aan gelopen. Vervolgens ben k maar zoveel mogelijk bochten gaan nemen en toen het eindelijk rustig was had ik geen idee meer waar ik was. Gelukkig vond ik na een minuutje of 15 weer iets bekends en ben ik maar teruggegaan richting het hostel om maar wat in de buurt te gaan eten.

Uiteindelijk ben ik bij een Mongoolse variant van een snackbar bij ons op de hoek terecht gekomen waar ik een onleesbaar menu voorgeschoteld kreeg. Het leuke van deze menu's is dat het net Russisch roulette is, je weet nooit of je geluk hebt. Na wat aanwijswerk en wat wachten kreeg ik m'n eerste gerecht binnen, 1 bord met noedels en vlees. Niet slecht, maar wel enorm veel (beetje porties à la afhaalchinees en dan in je eentje een 4-persoonsmenu krijgen). Een paar minuten later kwam het tweede gerecht ook op tafel en dat was wel schrikken. Dit gerecht was iets wat op een schnitzel moest lijken (zo noemden hun het) met een zooitje rijst ernaast en ongeveer 5 gebakken eieren over al dat vlees. Ik heb m'n best gedaan zoveel mogelijk op te eten, uiteraard onder het genot van de Mongoolse variant op goede tijden, slechte tijden (waar iedereen ook echt totaal in opgaat) en heb de restanten van de noedels maar in een bakje laten doen om mee te nemen. Al met al was ik voor dit feestmaal, waar echt een compleet Afrikaans gezin een week mee kan leven, in totaal 9000 Tugrik kwijt. Dat is een kleine €4,75 met de huidige wisselkoers.

Terug hebben we nog rustig aan gedaan, heeft Jorn nog wat van de noedels gegeten en zijn we maar op tijd gaan slapen.