Trans-Mon expres 1: Wachten....

Na heerlijk uitslapen van onze gezellige avond hebben we rustig ontbeten met z'n allen en nog genoten van de laatste Russische kilometers van deze reis. Het landschap word steeds beter en bij Tim in de coupé is in de loop van de nacht een nieuwe reiziger ingestapt, een gezellige Oostenrijker waar ik de naam niet meer van weet.

Uiteindelijk kwamen we 's middags rond een uur of 2 aan in Naushki, de grensplaats van Rusland. We kregen te horen dat we ons hier 2 uur moesten vermaken en daarna weer terug moesten komen. Op het moment dat wij de trein uitstapten begon deze opeens naar achteren te rijden en eenmaal op het perron zagen we onze trein wegrijden (heel raar idee). Na het spreken van wat andere passagiers waren we in ieder geval verzekerd van het feit dat onze trein terugkwam.

We zijn in deze 2 uur dus het stadje ingelopen, wat totaal niks voorstelde. Wel hebben we een snack gehaald bij de lokale supermarkt en de rest wilde daar wachten tot de verse kip van de barbecue klaar was. Ik vond het daar persoonlijk iets te warm en ben dus ietsjes verderop in de schaduw gaan zitten waar ik aan de praat raakte met een paar Zwitsers.

2 uur later waren we weer keurig op het station, maar van een vertrek was nog totaal geen sprake. Beter gezegd, de 1,5 uur die op deze 2 uur volgden stonden we in de hitte op het perron te wachten op een teken van wie dan ook. In totaal na 3,5 uur kwam dat teken dus ook en we moesten allemaal weer de bloedhete trein in.

Helaas gingen we niet meteen weg en kwam eerst de paspoortcontrole, een moment waar ik al de hele stop zenuwen voor had. Het zit namelijk zo: bij binnenkomst in Rusland krijg je een zogenaamde immigratiekaart. Het is je verantwoording deze bij je te houden totdat je het land weer verlaat. Op internet staat vervolgens dat ze behoorlijk lastig kunnen doen als je hem niet meer hebt en zelfs een boete kunnen opleggen. En laat het nou net zo zijn dat ik de mijne in Moskou al was kwijtgeraakt. De paspoorten werden ingenomen en ook de mijne werd zonder al teveel gedoe meegenomen zonder dat kaartje.

Nog eens 1,5 uur zweten in een 32 graden warme trein zonder ventilatie later kwamen de paspoorten weer terug. Ook ik kreeg hem zonder gezeur terug en wel met een stempel dat ik het land uit ben! Ik super blij natuurlijk en eindelijk waren we dan na ruim 5 uur onderweg naar Mongolië.

In Mongolië aangekomen kregen we weer dezelfde rits aan checks. Paspoort, bagage en net als 23km eerder in Rusland werd ook de halve trein gedemonteerd. Gelukkig duurde deze stop maar 2,5 uur in totaal en werd het langzamerhand avond. Gedurende de rest van de avond hebben we genoten van het Mongoolse landschap en hebben we natuurlijk traditiegetrouw een biertje gedronken. Verder zijn we vroeg gaan slapen omdat we er morgen om 06:05 uitmoeten in Ulaan Baatar.