Baikalmeer en feesten

Vandaag begon redelijk vroeg. Met de wekker op 9 uur 's morgens gingen e naar een andere plek in Irkutsk om daar een auto te huren. Na lang zoeken (Russen en huisnummers gaan echt niet samen) bleek de ingang het verhuurbedrijf een blok verder in een zijstraat in iemands tuin op de 2e etage te zitten. Wij dus hoopvol naar boven toe en toen ze erachter kwamen dat we alleen Engels spraken gingen ze een beetje moeilijk naar het scherm staren om ons daarna te vertellen dat er geen auto meer beschikbaar was.

Wij dus teleurgesteld naar het hostel terug waar we ondertussen ook met Tim hadden afgesproken en na een korte discussie besloten we met de bus naar het vliegveld te gaan om het daar nog een laatste keer te proberen. Op het vliegveld zijn inderdaad 2 bedrijven aanwezig, maar blijkbaar zit daar alleen iemand op afspraak. We hebben nog via de infobalie geprobeerd om hun te laten bellen, maar dat was hopeloos.

Vanaf het vliegveld zijn we met een bus terug naar busstation gegaan en gingen we kaartjes naar Listvyanka proberen te scoren. Dit was ook niet echt mogelijk en dus zijn we maar met een minibus erheen gegaan. Voordeel, het kost maar 100 roebel en duurt ongeveer een uur. Nadeel, ze rijden echt als imbecielen daar en met 14 man in een busje is best krap. Onderweg reden we makkelijk met 140 tot 150 km/h bergafwaarts om vervolgens weer omhoog te kruipen. Ik heb Russen gezien die een stuk gingen spookrijden omdat ze niet wilden wachten op het verlenen van voorrang. Onze chauffeur vond het leuk om een auto in te halen terwijl we in een bocht omhoog zaten, en nog veel meer van dat soort rariteiten.

Eenmaal in Listvyanka stonden we dan naast het immense Baikal meer, het meer is supergroot en ijs en ijskoud. Ons eerste doel was om wat eten te halen, want we hadden allemaal ondertussen wel honger gekregen. Ergens langs het kiezelstrand besloten we wat van de Russische barbecue af te halen (deze BBQ leek verdacht veel op die van Azerbeidzjan). Na het eten (wat ik dan ook nog eens in het zand weet te laten vallen) besloot Tim een duik in het meer te nemen. Na dat moment zijn we nog een heel stuk langs het meer gelopen om ervan te genieten en om mooie foto's te maken. Ergens op een rustig plekje besloten Jorn en ik om ook maar de gok te wagen en hadden we ons even snel omgekleed. Ik ging er als eerste in en Jezus wat is dat koud zeg. Het is alsof je in een bak met ijswater springt. Daarna heeft Jorn nog een poging gewaagd en hebben we ons weer afgedroogd en omgekleed en zijn we weer teruggelopen naar Listvyanka. Daar in het dorpje hebben we nog een flesje fris en 2 biertjes de man en een klein flesje wodka meegenomen om nog even heerlijk aan het meer te zitten. Ergen in het begin van de avond besloten we een minibusje terug te nemen en we waren precies op tijd. Op het moment dat we wegreden barstte de hel los en kwam het met bakken uit de lucht vallen door een zware onweersbui.

Terug in Irkutsk moesten we de weg weer vinden naar ons hostel, en we wilden ook nog wat eten. We zijn terecht gekomen in het Giraffe café, wat een soort van Mac Donalds achtig iets is, alleen in plaats van vers klaarmaken wordt het daar in een magnetron gepropt. Na het eten kwamen we aan in ons hostel waar we snel de spullen gedropt hebben en nog wat gepraat met de andere gasten. Daarna besloten we om nog een biertje te gaan drinken in een bar naast ons hostel en we waren voor het eerst met z'n vieren. Naast Tim, kregen we Sean uit Ierland ook nog zover om mee te gaan. Een paar biertjes in de Killfish bar later werden we door een paar Russische meiden, die niet denderend goed in Engels waren, uitgenodigd om door te gaan aar een club. Wij gevraagd welke het was wij verstonden de Barack Obama bar. Na een korte zoektocht (die Russische meiden waren alvast maar gegaan) kwamen we inderdaad aan bij iets wat mijn verwachtingen overtrof: De "Bar Acabama". Helaas konden we niet naar binnen want Sean had een korte broek aan en Tim had slippers aan. Dit was gelukkig geen probleem want we waren al wat andere Russische meiden tegengekomen die ons wel een andere plek wilden laten zien. Wij met z'n allen dus in een taxi naar de volgende club. Onderweg hebben we nog heel vrolijk Kalinka gezongen en voor we het wisten waren we bij de volgende tent. Uiteindelijk hadden we weer hetzelfde probleem met de korte broek en dus gingen we opnieuw de taxi in om naar weer een nieuwe tent in te gaan. Deze tent, de crazy horse club is dan wel eentje waar we daadwerkelijk binnenkwamen en daar hebben we dan ook de rest van de nacht gefeest.

Aan het einde van de nacht zijn we met z'n allen + nog een willekeurige best vervelende Rus weer teruggaan naar de andere kant van Irkutsk, daar probeerden ze ons nog een eetcafé in te slepen, maar we waren allemaal te moe. Vanaf daar zijn we dan ook gezamenlijk naar het hostel teruggelopen om te gaan slapen om half 6 's morgens.